In de stille dimensie van kunst en creatie,
Waar kleuren spreken en vormen de ziel omarmen,
Was Willy Van Ransbeeck een lichtpunt van toewijding,
Met handen die de wereld met verf konden omarmen.
Een man van vele rollen, zo onvermoeibaar,
Die zijn liefde voor kunst niet voor zichzelf hield,
Van voorzitter tot lid, een brug tussen mens en idee,
Altijd bezig met het verbinden van het onzichtbare in het beeld.
Zijn reis begon in de gebouwen van Sint Lucas in Brussel,
Waar de Kunstacademie hem zijn eerste stappen leerde,
Wet was een workshop bij Walter Lebbe,
Die zijn pad naar aquarel verder kleurde.
Niet enkel een kunstenaar, maar een mentor,
Een raadgever voor de Kunstraad van Lebbeke en Dendermonde,
Een dichter in hart en ziel, lid van Symbiose,
Zijn woorden en werken voeden de geest, door woorden bezongen.
Wat Willy creëerde was niet slechts op doek,
Het was een reflectie van de wereld, helder en puur,
Met olieverf op het palet, zoekend naar zijn eigen stem,
Impressionisme en expressionisme, een dans van kleur en pen.
42 jaar lang was hij een kracht in handbal,
Met dezelfde energie waarmee hij zijn kunst verkondigde,
Een man van gemeenschap, van actie, van zorg,
Zijn bijdrage was nooit klein, maar altijd groot.
Zijn naam zal herinnerd worden in de kunstgalerijen,
Van Opdorp tot Dendermonde, van Gent tot Lebbeke,
Met tentoonstellingen, veilingen, en prijzen voor zijn werk,
Waar hij de harten van velen beroerde, nooit een leeg geschenk.
“Als de kunstliefhebber zich kan identificeren met mijn werk,”
Zei Willy, en zo is het: zijn werk leeft voort,
In elke penseelstreek, in elke kleur, in elk gezicht,
Zijn doel bereikt, en voor altijd herinnerd in ons.
Rust zacht, Willy Van Ransbeeck,
Je hebt de wereld niet alleen met je kunst, maar ook met je geest verrijkt.
